De tijd gaat snel!

De laatste paar weken zitten er al bijna weer aan te komen. Dat klinkt heel eng omdat ik het idee heb dat ik hier nog lang niet alles heb gezien. Ethiopië is zoooooooo groot dat niet eens alle plekken met de auto te bereiken zijn en dat alle mooie plekken ook zo ver uit elkaar liggen. Tot nu toe zijn we al twee keer naar het zuiden geweest. Eerst naar awassa en afgelopen weekend naar awash.
Malon (een vriendinnetje van de opleiding) heeft me twee weken geleden verrast met haar beslissing om naar Ethiopië te komen. Mijn moeder zei Lisan trap er niet in het zal wel een 1 april grap zijn, toen ik 2 april meer als een uur op het vliegveld stond te wachten begon ik toch te twijfelen. Maar uiteindelijk kwam ze daar met haar grote backpack aan. Ik was helemaal blij dat ze er was. We hebben een drukke planning gehad. We zijn meteen op aankomst dag naar de Libne Dingel school gegaan om wat spellen uit te proberen. Daarna heb ik haar meegenomen om te lunchen bij het Hilton hotel, lekker luxe haha niet echt bepaald hoe je Ethiopië je voor kunt stellen maar ik dacht we beginnen lekker rustig. De volgende dag zijn we in de ochtend lekker gaan zonnen en in de middag naar de Entoto berg geweest. In de middag zijn we weer naar de grote orthodoxe kerk geweest. Toen we aankwamen mochten we de kerk niet meer in, op dat moment begon er wel net een kerkdienst. Toen we er buiten bij gingen zitten bleek al dat we een beetje verkeerd zaten. Ten eerste zaten we aan de mannen kant en iedereen stond terwijl wij zaten. ’s Avonds hebben we lekker traditioneel gegeten. Vrijdag heb ik Malon meegenomen naar het revalidatiecentrum Alemachen. Dit was voor mij de laatste keer dat ik daar was. Ik vind dat heel jammer omdat het echt een geweldige plek is. De kinderen zijn lief voor elkaar, voor mij en doen zo goed de moeite om engels te praten. Volgende week ga ik weer terug naar Mother Teresa. Dit zal weer veel heftiger worden, maar ik ga het gewoon weer proberen.
Zondags zijn we naar Awash gereisd. Toen we daar in ons hotel aankwamen keken we een beetje raar omdat het echt heel smerig was. De douche van bea en miriam deed het niet, als je onze wasbak aanzette kwam het water er aan de onderkant uit, er lagen overal beesten en het stonk heel erg. Gelukkig gingen we meteen door naar de safari. Dit was zo gaaf. Op het national park aangekomen mochten we met z’n alle op het dak van de bus zitten en reden we zo door het park heen. Vanaf het dak was alles veel beter te zien. In de verte zagen we al flinke regenbuien, wat heel mooi was voor de foto’s maar heel jammer omdat we toen van het dak af moesten. Toen we bij de waterval aankwamen had het al heel veel geregend waardoor het water helemaal bruin was. Dat gaf ook wel een mooi beeld. En daar zagen we voor het eerst een wilde krokodil. Het was een heel mooi gezicht. Daarna reden we verder en kwamen we nog bavianen, hele mooie gekleurde tropische vogeltjes, antilope en kleine hertjes (tuk tuk of zo iets??). Dit was zeer geslaagd, toen we half nat geregend en koud van het dak af kwamen hadden we heel veel zin in een warme douche. Eenmaal bij het hotel aangekomen deed de douche het wel maar was de stroom uitgevallen waardoor je helemaal niks zag en het water ook niet warm was, BALEN! Daarna gingen we maar ergens eten, waar ik denk ik een kleine voedselvergiftiging heb opgelopen, bah zeg als ik terug denk aan dat lamsvlees word ik weer niet goed. De volgende dag zijn we met de bus naar een hotel gereden waar ze een natuurlijke warm water bron hadden, dit water was voor ons als blanken veel te heet haha. Alle Ethiopiërs stonden hier lekker in te douchen en wij konden onze voeten er nog geen 10 seconden in houden. Toen kwamen we weer aapjes tegen en die hebben we weer gevoerd, dat blijft zo leuk om te doen.
Op de terugweg was ik weer lekker aan het genieten van alles wat je op de weg ziet. Van die hele oude mannetjes die dan met z’n alle onder een boom zitten voor de schaduw, wie weet zitten ze daar de hele dag en doen ze niks anders. Alle mensen lopen met een stok onder hun schouders en sommige hebben niet eens echte kleding aan maar gewoon een paar lappen. Ook overal die mooie koeien en geiten op de weg, geweldig. Ik had echt het safari gevoel.
Ons project gaat ook helemaal de goede kant op! Al het geld is binnen, en we hebben zelfs nog veel meer ontvangen dan we hadden verwacht. Iedereen super bedankt, we hebben het zeker nodig want met de 3500 euro hadden we het niet gered. Als het goed is beginnen ze maandag met het bouwen van het volleybalveld, ik ben zo benieuwd of het af zal zijn voordat wij vertrekken. Wij hopen het wel heel erg dan kunnen we het nog afsluiten met een groot feest voor de kinderen. Als ik nu al aan de afsluiting denk wordt ik daar helemaal niet blij van. Ik zou echt nog wel langer willen blijven. Het leven hier went steeds meer. De mensen zijn aardig, het weertje is goed, het werktempo is heerlijk, geen standaard gezeur van de Nederlanders en iedereen zorgt voor elkaar. Ook zal ik het wel heel raar vinden om alles weer alleen te moeten doen. Op dit moment ben ik altijd samen met Bea en Miriam, en dan zou ik weer alleen zijn. Maar ach, nog even 6 weekjes genieten en daarna zie ik jullie ook allemaal weer en dat is ook wel weer heel leuk!
Ik weet in ieder geval zeker dat ik hier twee nieuwe hele lieve vriendinnen heb leren kennen waar ik nog veel leuke dingen mee ga doen als ik terug ben.
Zondag is de coca-cola run in Addis. Dit is een heel groot hardloopevenement waar meer dan 40.000 mensen aan meedoen, en wij natuurlijk ook met ons fanatieke hardloopschema. Haha ik ben benieuwd of we een beetje een mooie tijd kunnen neer zetten want zoals iedereen al weet zijn de Ethiopiërs heel goed in hardlopen.