Dont cry because its over smile because it happene

Vandaag is het 19 mei en zit mijn hele avontuur er bijna weer op. Wat was dit toch een super toffe ervaring. Ik heb echt een geweldige tijd gehad.
Vandaag hebben we een kick-off van ons project. We gaan voor de kinderen van de Libne Dingel school een super leuke dag organiseren. Het moet echt een feest voor deze kinderen worden. Er is lekker eten, een muziekje en ze kunnen gebruik maken van alle speeltoestellen en objecten die wij hebben geplaatst.
Vorige week zijn ze begonnen met de bouw van het volleybalveld. Helaas is dit niet op tijd af kunnen komen voordat Miriam en ik vertrekken. Wij zijn daarom ook erg blij dat we nog op een ander gedeelte van de speelplaats andere speeltoestellen hebben geplaatst zoals stap stenen en een gooibord. Gisteren, op onze ene laatste dag, hebben wij nog alles geverfd en meegeholpen met alles te plaatsen. Het is uitvoeren van ons project is op ethiopian style gegaan haha. Maar dat geeft niet, ik ben voor het eerst echt trots op ons wat wij voor elkaar hebben gekregen. Alle mensen die hebben gedoneerd, wij zijn jullie heel erg dankbaar! Zonder jullie hadden wij dit geweldige project niet kunnen doen.
Vorige week vrijdag ben ik ook voor het laatst bij Mother Teresa geweest om wat kleding achter te laten voor de patiënten. Ik vond het ook zo gek om hier afscheid te nemen. Ik heb hier ook echt een super interessante maar ook emotionele tijd gehad. Het was erg heftig om te zien maar ik was blij dat ik iets kon doen. Toen we de kleding aan de non afgaven zei ze ook tegen ons: ‘’god bless u’’. Ik heb de afgelopen tijd zoveel respect gekregen voor alle nonnen die daar rond lopen. Deze vrouwen leven daar gewoon 24/7 en zijn altijd bezig met het zorgen van anderen. Ze geven eigenlijk hun leven op om deze mensen te helpen, nou dat vind ik heel erg mooi. En vooral als je weet wat voor heftige dingen je daar allemaal ziet.
Afgelopen dagen hebben wij er met zijn drieën lekker van genoten. We zijn lekker vaak uiteten geweest, hebben aan het zwembad gelegen om nog net wat bruiner te worden en zijn voor de aller laatste keer naar onze favoriete plek, Jolly Bar, geweest.
Naast alle ervaringen die ik hier heb opgedaan ben ik nog het dankbaarste voor de vriendschappen die ik hier met Bea en Miriam heb opgedaan. Voordat ik weg ging kende ik ze nog niet zo goed en had ik ook geen idee hoe het zou gaan lopen. Ik had me er op ingesteld dat ik voor het werk ging en dat stel dat het niet lekker zou lopen dat ik me gewoon op het werk zou gaan richten. We kwamen er al heel snel achter dat het gewoon heel goed klikte en dat we een hele gezellige tijd met elkaar konden hebben. We hebben zoveel gelachen samen. We zijn gewoon 3,5 maand dag en nacht samen geweest en we hebben geen 1 keer ruzie gemaakt. Dat vind ik voor 3 meisjes bij elkaar heel bijzonder haha. Ik had dit met niemand anders willen doen dan met hun.
Van de ene kant heb ik heel veel zin om naar huis te gaan. Op mijn ouders, mijn oma’s en opa, mijn broer en zijn vriendin, mijn vriendinnen en iedereen weer te knuffelen en te zien. Lekker thuis, altijd een warme douche, er is altijd water, er is altijd stroom. Als het goed is wordt het ook heel lekker weer als ik weer thuis ben. En kan ik weer lekker Nederlands eten in plaats van altijd al die bonen en die vette sausen. Maar van de andere kant vind ik het ook heel erg om alles hier weer achter te laten. Alle mensen die ik hier heb leren kennen, de kinderen van de Libne Dinge school, dat ga ik allemaal missen.
Vooral ook de drukte hier op straat. Ik denk dat ik het in Nederland nu zo saai gaan vinden, iedereen houd zich aan de regels en niemand toetert een keer. Er lopen geen geiten en koeien midden in de stad over straat. Je zult niet meer wakker worden om 5 uur van de kerk. Er zijn heel veel dingen die ik ga missen.
Ik zit nu op het balkon om 6 uur in de ochtend om naar de zonsopgang te gaan kijken, ik kon gewoon vanaf 5 uur niet meer slapen. Niet alleen door de kerk maar ook een beetje zenuwen. Voordat ik ging was ik helemaal niet zenuwachtig of nerveus om te vertrekken. Ik wist dat het goed was om even weg te gaan en ik had daar ook heel veel zin in.
Ik heb afgelopen maanden bijna niet gepland en dat zal wel weer even wennen worden in Nederland. Het was zo lekker om maar eens te zien wat je die dag ging doen. Je wist ook nooit of dat het water het deed of de stroom dus je kon ook niet zo goed een planning maken.
Ik mocht gisteren een laatste enveloppe open maken die ik van mijn vriendinnen van de opleiding had gekregen. En op dat kaartje stond: ‘’don’t cry because its over, but smile because it happened. Die zin blijft de hele tijd in mijn hoofd zitten en dat is precies zoals ik me voel!
Goodbye Ethiopia, Hello Holland!!!