Het einde is bijna in zicht

Het is alweer 28 april en daarmee gaat al bijna de laatste maand van mijn avontuur in. De afgelopen weken is er niet zo veel gebeurd.
Ons project blijft een beetje stil hangen. De bouw zou al twee weken geleden van start gaan maar dat is nog steeds niet begonnen. Wij balen daar super erg van omdat wij graag het einde willen zien en wij willen zien dat het af is en dat de kinderen er mee kunnen spelen. Elke dag krijgen we te horen, ja morgen weten we meer. Of morgen word het contract getekend. Maar elke dag als we er naar vragen dan is er weer iets tussen gekomen. Van de ene kant heel erg balen dat het allemaal zo lang duurt maar van de andere kant ben ik daar ook weer heel blij mee omdat ze echt heel kritisch naar elk bouwbedrijf kijken. Eerst wilden ze cement laten leggen maar dat gaat niet lang mee, toen asfalt maar dat was weer heel duur. Nu hebben ze iets gevonden wat er tussen in ligt, wat te betalen is en wat langer mee gaat dan cement. Ik hoop dat als ze het contract hebben getekend dat het veld er heel snel staat. We hebben buiten de €3500,- wat ons doel was voor het project, nog €700 extra opgehaald. Hier zijn we erg blij mee, want uiteindelijk hadden we met alleen €3500 niet alles kunnen doen wat we hadden gepland.
Ik ben ondertussen weer terug bij Mother Teresa (het revalidatiecentrum met de heftige gevallen). Dit vind ik toch nog steeds geweldig om te doen. Elke week vraag ik me weer af waar mijn grens ligt. Zo van, wanneer gaat het me echt te ver en stop ik er mee. Maar waarschijnlijk heb ik geen grenzen meer. Afgelopen week had ik weer een jongen die ik moest behandelen en die had een orthese om zijn enkel zitten (de jongen waar ik al eerder over verteld had, een jongen van 15/16 jaar die zijn hele leven al op handen en knieën heeft gelopen, zijn gehele anatomische stand is anders als die van een normaal mens). De ortheses die de patiënten hier krijgen zijn niet op maat gemaakt. Hij had een hele opgezwollen voet en de orthese zat heel erg klem. Ik heb met al mijn kracht die orthese van zijn voet af getrokken maar wat had ik daar spijt van zeg. Wat een lucht kwam er vandaan. Je moet je voorstellen dat als je voet een aantal weken daar in heeft gezeten, je gaat zweten en je voet zwelt op en komt helemaal klem te zitten dat dit dan niet zo fris er uit ziet. Ik vond het zo zielig voor die jongen dat ik eerst iemand op pad heb gestuurd om die orthese en zijn voet schoon te maken, ook wel een beetje voor mij zelf want ik kon hem zo niet behandelen.
Vorige week had ik ook een patiënt gezien waarvan ik niet helemaal begreep wat hij nou precies had, daarom ging ik even terug met een fysiotherapeut naar zijn bed. Hij lag op de kamer wondverzorging. Nou in deze ruimte kijk je echt je ogen uit. Mensen met zulke grote tumoren op het gezicht of mensen met gigantische diepe en grote wonden, echt verschrikkelijk om te zien. Maar de man waar ik naar toe ging had een maand geleden een ongeluk gehad en er was een muur op hem gevallen. Blijkbaar had hij twee wervels gebroken, maar hij heeft geen geld om met een metalen spalk zijn wervels vast te laten zetten. Hij is nu tot onder aan zijn navel helemaal verlamd. Blijkbaar heeft nog niemand bij Mother Teresa naar hem gekeken want de fysiotherapeut kende hem nog niet, en de arts was al blijkbaar na Pasen niet meer op komen dagen. De zusters hadden ook geen idee wanneer hij terug zou komen. Echt verschrikkelijk om te zien.
Ik heb ook afgelopen week samen met een Nederlandse kinderfysiotherapeut van Alemachen naar een kliniek geweest waar ze protheses maken. Zij had twee kinderen van Alemachen meegenomen die zijn geboren zonder bovenbeen. Heel interessant om te zien, want het onderbeen hadden ze wel. Hier heb ik ook weer veel geleerd.
Afgelopen week was het natuurlijk Pasen. Dat wordt hier op de traditionele manier gevierd. Op goede vrijdag gaat iedereen de gehele dag naar de kerk. Van zaterdag op zondag nacht stopt het vasten van de afgelopen twee maanden en wordt er om 3 uur ’s nachts volle bak vlees gegeten. De volgende dag op zondag worden er vele dieren geslacht om te eten. Voor degene die het interessant vinden, ik heb nog een hele vieze foto van een koe die helemaal ontleed werd hier voor op straat haha. Wij zijn lekker naar sheraton gegaan om aan het zwembad te liggen, want we zaten al inmiddels meer dan twee weken zonder stroom. Eindelijk doet de stroom het weer. Maar nu doet het water het de hele tijd niet. Je wordt hier soms wel een beetje gek haha. Maar alles went, soms denk je dat je niet kunt leven zonder stroom of water maar ik leef nog steeds!!!
Vrijdags zijn we naar een voetbalwedstrijd geweest van Boena (ik weet niet of ik het zo goed schrijf??). Dit is een club van Addis. Het was erg leuk om hier te zijn, ik denk dat wij zo ongeveer de enige blanke vrouwen waren. En nu waren we ook nog eens met 7 blanke meisjes. Op het begin van de wedstrijd liep iedereen naar beneden en ging iedereen op de grond zitten bidden voor de club. Eerst dachten we wat zitten die mensen toch allemaal op hun knieën te doen, wat een rare wave? Maar daarna kwamen we er al snel genoeg achter dat ze aan het bidden waren.
Wij waren heel blij want Boena had gewonnen en dus was iedereen vrolijk. Aan het einde van de wedstrijd leek het net alsof we beroemdheden waren haha, iedereen wou met ons op de foto. We kregen sjaals om en tshirts aan van Boena en dan moesten we zo op de foto. Het was weer een hele leuke ervaring.
Zaterdag was het Koningsdag. Iedereen met een Nederlands paspoort is uitgenodigd op de Nederlandse ambassade. Ik wist niet goed of het nou heel formeel was. Uiteindelijk was het hartstikke gezellig, er werd muziek gedraaid en iedereen stond te dansen. En en en, ze hadden zoveel Nederlands eten. Wij hebben ons helemaal vol gegeten aan de poffertjes, frikandellen, kroketten, friet, stroopwafels, kipsate, haring en ga zo nog maar even door!! Ik mis het toch wel heel erg hoor. Over minder dan een maand gaan we al weer terug, wat gaat het toch eigenlijk snel he.
Zaterdag gaan we voor 4 dagen naar het noorden van Ethiopië. We hebben een grote landcruiser gehuurd en gaan dan door de bergen naar een stadje waar je een heel groot meer bij hebt met van alles en nog wat. Ik ben heel benieuwd! Weer wat leuke uitstapjes maken.