Op safari!!

Het is al weer even geleden dat ik jullie op de hoogte heb gehouden van wat ik hier allemaal doe. Dus ik zal weer eens even vertellen wat ik allemaal heb gedaan. Eerst het werk gedeelte, daarna vrije tijd.
Langzaam aan komen we steeds verder met het project. We zitten op dit moment al op 94% van het bedrag dat we nodig hebben om ons project uit te voeren. We willen een volleybalveld plaatsen waar alle kinderen van de school gebruik van kunnen maken. Daarop willen we een paar spelletjes tekenen. Zoals hink-stap-sprong en een ladder, zodat de kinderen met verschillende oefeningen de grove motoriek kunnen verbeteren. Daarnaast willen we graag nog een jeu de boule baan maken (omdat dit heel goed is voor de oog-hang coördinatie) en een baan waarbij de kinderen kunnen verspringen (en de afstand die ze hebben gesprongen kunnen vergelijken met een dier). En willen we de school nog wat losse materialen geven zoals een springtouw en een grote dobbelstenen. Vorige week hebben we een proefdagje gedraaid. We hadden jeu de boule ballen gemaakt van ballonnen gevuld met meel. Een grote dobbelsteen van de kartonnen dozen, die vanuit Nederland door mijn ouders worden opgestuurd met lekker Nederlands eten. Hink-stap-sprong en de ladder hadden we in het zand getekend. En de springtouwen hadden we nog een paar liggen. De kinderen waren erg enthousiast toen ze het veld op kwamen lopen. Het was heel goed dat we een proefdagje hadden gedaan omdat we zo precies konden zien wat de kinderen leuk vonden en wat ze niet begrepen. De kinderen vonden het hink-stap-sprong gedeelte erg leuk, daar hadden ze veel plezier in. Het was ook heel leuk om te zien dat alle kinderen elkaar hielpen en elkaar motiveerde door te klappen en ‘’Gobez’’ (bravo) te roepen. Jeu de boule begrepen ze niet zo goed omdat ze het spel niet kende en ze probeerde de bal zo ver mogelijk te gooien in plaats van zo dicht mogelijk bij het witte balletje. Het was heel leuk om te zien hoe de kinderen bezig waren met de spelletjes. We weten nu goed hoe we de spellen moeten aanpassen om het voor iedereen mogelijk te maken en hoe we de uitleg moeten geven zodat ze het spel snappen.
Ik ben vorige week vrijdag begonnen met mijn eerste dag bi jAlemachen. Dit is een revalidatiecentrum voor kinderen met orthopedische aandoeningen. Hier zie je veel kinderen na een operatie voor hun klompvoetje. Ook zie je kinderen met spasmen en amputaties. Het is erg interessant om hier mee te lopen omdat de fysiotherapeut die hier werkt mij veel kan leren over bepaalde technieken die ik nog niet ken. De eigenaar van Alemachen is een Nederlandse vrouw. Na het werken ging ik samen met haar lunchen. Het voelde echt een beetje alsof ik daar werd vertroeteld. In de keuken rook het zoals het bij Oma in de keuken altijd ruikt dus ik voelde me al lekker thuis. Ik kreeg lekker een eitje en ik heb lekker met haar gekletst. De sfeer hier is heel anders als in Mother Teresa, veel relaxter. En het is ook een heel groot verschil dat het doel van deze instelling is om de kinderen uiteindelijk zelfstandig te laten leven. En het doel van Mother Teresa is om de kinderen zo lang mogelijk te laten leven en ze zo veel mogelijk liefde te geven.
Naast al het werken hebben we natuurlijk ook tijd voor leuke dingen. Afgelopen weekend zijn we naar Awassa geweest. Dit is een stad in het zuiden van Ethiopië zo’n 500 km van Addis af. Ik heb echt genoten van de reis er naar toe. Je ziet zoveel om je heen want je rijd door het platteland van Ethiopië. Dit is geweldig, het lijkt net alsof je door de beekse bergen rijd maar dan in het echt. Die hutjes die ze bij de beekse bergen hebben, daar wonen mensen in. Tijdens de reis kwamen we langs grote meren met flamingo’s en hele grote mooie vogels. Ze hadden ons al gewaarschuwd voor de politie. Op de weg er naar toe wordt je regelmatig gecontroleerd door de politie omdat onze chauffeur in een taxi busje rijd. We hadden een heel groot busje voor ons drieën, we konden lekker onderuit liggen. Elke keer als de politie ons aanhield moesten wij als Nederlandse vrouwen naar de mannen lachen en heel vriendelijk zijn. Ze vroegen in het Amhaars dan aan de chauffeur of ze een van ons mee konden nemen, snel door rijden dacht ik! Het was een gevaarlijke weg omdat het een asfalt weg was en er af en toe flinke gaten in zaten, en ook omdat er constant koeien, ezels en geiten midden op de weg stonden en soms niet weg gingen waardoor . We hebben dan ook regelmatig ongelukken gezien, erg heftige ongelukken ook waarbij auto’s frontaal tegen elkaar aan zijn gebotst.
Eenmaal in Awassa aangekomen was ik meteen verliefd. Er hangt een rustige sfeer, geen uitlaatgassen, het is schoon, stil en er staan overal palmbomen. We hadden een super mooi hotel met een lekker ontbijtbuffetje. En we genoten nog het meest van de douche, eindelijk een douche die je precies op temperatuur in kan stellen en niet waar je constant onder uit moet springen omdat hij te warm of te koud is. De eerste avond zijn we naar een resort van Haile Gebreselassie (bekendste hardlopen van Ethiopië, ook wel bekend als mister Hengelo) gegaan. Toen we hier aankwamen hoorde we dat Haile er zelf ook was, en hij had nog een gast. Jackie Chan.
Ik vond dit zo grappig dus ik ging even kijken of ik foto’s kon maken. Terwijl ik stond te wachten had ik twee mannen ontmoet en een Nederlandse fotograaf. Ik stond daar tussen de Ethiopiers en Chinezen te wachten. Toen Jackie Chan even tussendoor met alle mensen op de foto kwam, ging hij ook eventjes langs mij. Ik viel denk ik wel op als enige blanke vrouw.
De volgende dag zijn we begonnen met een berg op te klimmen. Boven op de berg waren protestante mensen aan het bidden, dit deden ze hardop. Dit klonk best wel eng, alsof ze heel boos waren. Vanaf de berg had je een heel mooi uitzicht over de vissersmarkt.
Daarna gingen we naar een national park waar heel veel apen lopen. Dit was leuk want je kon ze uit de hand voeren. Die aapjes zijn wel brutaal hoor, als je het eten in je hand vast houdt gaan ze krabben of bijten. Een stukje verder kon je ook met apen op de foto, dit hebben wij natuurlijk ook gedaan. Het was hier echt geweldig en wij konden ons hier nog dagen lang vermaken met die aapjes. Vanuit het national park gingen we een bootje op, opzoek naar de nijlpaarden. Helemaal aan het einde van het meer zagen we 8 nijlpaarden en een baby nijlpaartje. Wat een gigantische beesten. Gelukkig kwamen ze niet dichterbij want we zaten echt in een klein bootje. Het bootje vaarde daarna verder naar een resort waar we lekker hebben geluncht en aan het zwembad gelegen. De volgende dag voor de terugreis zijn we naar de vissersmarkt geweest, dit was ook weer leuk. Hier hebben we rauwe vis gegeten die net was gevangen. Ze hadden hier een rood spulletje op gedaan, dit brandde zo hard in mijn keel haha. Daarna zijn we lekker met het busje weer terug gereden.
Vandaag is Bea jarig. We hebben haar verrast met een lekkere lunch. Ik heb haar meegenomen om boodschapjes te doen en Miriam, Adanech (de huishoudster) en Dawit gingen alles klaar zetten. Na de heerlijke lunch hebben we lekker taart eten en gingen Dawit en Yeshi ethiopische muziek zingen met de trommel. Dit was lachen.
Op dit moment zijn we bezig met het laatste geld binnen te halen, goedkeuring te vragen van school om op hun grond te bouwen en het verslag voor school te maken. Wij hopen dat het bouwen van de speelplaats snel gaat zodat we genoeg tijd hebben om te zien hoe de kinderen er mee spelen.
Bedankt voor het lezen.
Liefs lisan